Slotendienst Roeselare Slotendienst.be

45] Jantje mocht naar huis om droge kleeren aan te trekken - slotendienst houthulst slotendienst.be - slotendienst houthulst slotendienst.be - slotendienst houthulst slotendienst.be. Zijn vader keek hem eerst heel boos aan, toen hij hem zoo tusschentijds zag binnenkomen, maar toen hij hoorde, wat er gebeurd was, moest hij er ook smakelijk om lachen, en hij vertelde het aan alle klanten, die dien dag in den winkel kwamen

Zoo liep dat zaakje voor Jantje nog al goed af. Maar op Klaas Zwart was hij meer dan boos, want hij vond hem een valschen jongen en een laffen klikspaan. [Inhoud] Jantje wordt jarig en krijgt mooie cadeaux. Jantje zou voor den achtsten keer jarig worden. Zijn vader had hem beloofd, dat hij den volgenden morgen een prachtig cadeau van hem zou krijgen, maar van die belofte had hij later erg veel spijt, want Jantje wilde met alle geweld weten, welk cadeau dat was, en hij hield niet op met zeuren.

“Morgenochtend zul-je het wel zien,” zei Dik. “Is het mooi?” vroeg Jantje. “Erg mooi,” was het antwoord. “Erg prachtig mooi?” hield Jantje vol, wiens oogen schitterden van nieuwsgierigheid. “Ja,” lachte zijn Vader, “erg prachtig mooi. Zóó mooi, zóó mooi, dat er niets mooiers op de wereld te bedenken is - slotendienst houthulst slotendienst.be.” [46] “Waar lijkt het op?” vroeg Jan polsend

“O, zeker een paardje op wieletjes?” zei Jantje met een opgetrokken neus. “Dát is niet mooi, Vader, veel te kinderachtig. Toe Moeder, zegt u me maar, wat het is.—Toe.” “Neen Janneman, dat zeg ik niet,” zei zijne moe. “Morgenochtend zul je ʼt wel zien.” Jantje zeurde nog geruimen tijd door, maar toen hij zag, dat hij zijn doel daarmede niet bereikte, zette hij het op een schreeuwen op eene geweldige manier.

Slotendienst Lommel Slotendienst.be

Maar dezen keer hielp het hem van den wal in de sloot, want het begon zijn vader al spoedig te vervelen. Hij pakte Jantje bij zijn kraag, deed het kelderluik in den winkelvloer open, en stopte Jantje doodbedaard onder den grond (slotendienst houthulst slotendienst.be). “Zie zoo, kereltje,” zei Dik, “daar mag je schreeuwen, zoo lang en zoo hard je maar kunt

“ʼt Doet er niet toe, ʼk wil tóch naar bed, dan is het veel gauwer morgenochtend!” schreeuwde Jantje. “Ook al goed!” zei Dik. Vijf minuten later lag Jan onder de dekens, en een kwartier later sliep hij als eene roos. Om elf uur gingen Dik en Anneke naar bed, maar zij hadden pas den slaap te pakken, of Jantje werd wakker en dacht direct aan zijn cadeau.

“De nacht begint pas. Ga maar weer slapen.” Met een zucht kneep Jantje zijne oogen weer dicht, en hij sliep ook waarlijk in, maar ʼt duurde slechts kort. slotendienst houthulst slotendienst.be. ʼt Was nog vóór twaalven, toen hij opnieuw wakker werd. Nu zou het stellig toch wel morgen wezen, dacht hij. Hij liet zich vlug van zijn bed glijden, ging naar het bed, waar zijn ouders sliepen, en trok zijn vader aan zijn neus

“Vader, ik ben jarig!” riep Jantje hem toe. “Welk cadeau krijg ik nou van u?” Maar zijn vader werd terdege boos - slotendienst houthulst slotendienst.be. “Ga naar je bed, deugniet, en als ik vannacht je geluid weer hoor, krijg je morgen niets, hoor je, heelemaal niets! Allo, pak je weg, naar je bed. En je geeft geen kik meer, versta-je?” Jantje maakte aanstalten om weer te gaan schreeuwen, maar Dik zei knorrig: “Wou je liever in den kelder onder den winkelvloer?” Neen, dat kon Jantje in ʼt geheel niet bekoren, en hij maakte gauw, dat hij weer in zijn bed kwam

Slotendienst Lanaken Slotendienst.be

Hij deed niet anders dan zuchten, en vond, dat de nacht vreeselijk lang duurde. “Er komt nooit een einde aan,” mompelde hij zacht. “Weet je wat, ik ga tot duizend tellen. Karel van Dril zegt, dat je dan altijd vanzelf in slaap valt. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, ik ben toch nog wakker.

Zeventien, achttien, negentien, twintig, wat zou het toch voor een cadeautje wezen? Ik denk van [48]een bromtol, zeven en tachtig, acht en tachtig, negen en tachtig, of een zak met knikkers, negen en negentig, honderd hè, hè, nu ben ik al aan honderd, en ik slaap nog niet - slotendienst houthulst slotendienst.be. Honderd en een, honderd en twee, hè, ik wou dat ik een zak met tachtig knikkers kreeg, een en tachtig, twee en tachtig, drie en tachtig, hò, dat is fout, want nu ben ik nog maar aan drie en tachtig, en een heele poos geleden was ik al bij honderd,—dan maar van voren af: een, twee, drie, knikkers, knikkers, een, twee, bromtol, knikkers, zes, drie, zeven,

Jongen, wat ging dat mooi, ʼt werd hem geel en groen voor de oogen, en de tol wist niet van ophouden, leek het wel. Maar eindelijk begon hij toch langzamer te draaien, toen waggelde hij eenige keeren, zoodat Jantje zijn evenwicht bijna niet bewaren kon, en plof, daar viel de tol om, en Jantje tuimelde op den grond....

Maar dat laatste kon hij toch niet gelooven - slotendienst houthulst slotendienst.be. “Neen,” zei hij zacht, “ʼt is bepaald al lang dag, en ʼt is hier alleen zoo donker, omdat de luiken dicht zijn. Vader verslaapt zich zeker. Weet je wat, ik zal heel stilletjes de luiken opendoen, zóó stil, dat vader en moeder het niet hooren

Slotendienst Antwerpen Slotendienst.be

Jantje kroop stil zijn bed uit, liep op zijn bloote voeten naar het raam, en stootte zijn kleinen teen zoo hard tegen den poot van de tafel, dat de tranen hem in de oogen sprongen. “Au!” riep hij binnensmonds, en zijn vader werd er half wakker van. Deze draaide zich in zijn bed om.

Hij ging verder en kwam bij het raam. Daar zocht hij naar het luik, en duwde het open. Maar ʼt bleef donker in de kamer; het was tot zijne groote spijt blijkbaar nog nacht (slotendienst houthulst slotendienst.be). Hij besloot, onder het slaken van een diepen zucht, maar weer naar zijn bed terug te keeren, doch op den terugtocht schoof hij zijn vaders glazen aschbak van de tafel, zoodat dit voorwerp met veel lawaai op den grond terecht kwam, en in scherven uit elkander spatte

Met een wip stond Dik op den vloer, waar hij bijna over Jantje struikelde, die het hazenpad wilde kiezen en vlak voor zijn vaders beenen liep (slotendienst houthulst slotendienst.be). Toen begreep Dik, wat er eigenlijk aan de hand was. Hij greep op goed geluk rondom zich, om Jantje te pakken, en riep: “Jongen, ben je nu alwéer uit je bed?” Maar Jantje had zich zoo vlug als hij kon uit de voeten gemaakt, en lag alweer onder de dekens

“Ja, nú ben je weer in je bed, maar zoo pas liep je nog hier in de kamer. Ga toch slapen, en houd ons niet den heelen nacht wakker. Als ik je wéér hoor, eet ik het cadeau zelf op, en dan krijg je niemendal!” [50] “Opeten, Vader?” vroeg Jantje verschrikt.

“Dat heeft u zelf gezegd.” “Nu jongen, een hit kun-je toch ook opeten!” riep Dik terug. “Maar ga nu slapen, en laat je geluid niet meer hooren.” Jantje zweeg (slotendienst houthulst slotendienst.be). Hij was verdrietig, omdat hij geen mooien tol kreeg, of een zak met knikkers. “Iets lekkers, bah, wat heb-je daar nu aan?” dacht hij

Slotenmaker Bart - Sint-niklaas

Hij stopte zich lekker toe, en sliep werkelijk na een poosje weer in - slotendienst houthulst slotendienst.be. Maar om vier uur werd hij weer wakker. Hij stak zijn hoofd buiten de gordijnen, om te kijken of het licht al door de half openstaande luiken drong, en hij zag, dat het nog altijd nacht was

Maar er volgde geen antwoord. “Moeder!—Moeder!” klonk het wat harder. Moeder sliep door. “Moeder!—Moeder!—Is het nóg nacht,” riep Jantje met luider stem. Zijne ouders werden er wakker van, en Dik maakte zich boos (slotendienst houthulst slotendienst.be). “Daar heb je dien drommelschen jongen alweer!” riep hij uit. “Wat wil je toch?” “De nacht duurt zoo lang!” huilde Jantje

De klok gaat achter.” [51. slotendienst houthulst slotendienst.be] “En de zon zeker ook,” zei Dik. “Ga lekker slapen, jongen, dan is het morgen vóór je het weet. Wel te rusten, Jan, en je mond houden, hoor.” “Wel te rusten,” zei Jantje met een snik en een zucht. Nu kon hij echter den slaap in ʼt geheel niet meer vatten, en hij verveelde zich schrikkelijk

Hij ging voor tijdverdrijf spelletjes doen. Eerst stak hij zijn voeten zoo hoog mogelijk in de lucht, met de dekens er overheen. “Nu is het een hooge berg,” dacht hij. “Wacht ik zal er een man boven op zetten, dan kan hij ver zien - slotendienst houthulst slotendienst.be.” Hij liet zijn voeten zakken, en legde zijn kussen er op